حكمت 45 راه شناخت مؤمن و منافق

    *وَ قَالَ [عليه السلام] لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفِى هَذَا عَلَى أَنْ يُبْغِضَنِى مَا
    أَبْغَضَنِى وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ يُحِبَّنِى مَا أَحَبَّنِى وَ
    ذَلِكَ أَنَّهُ قُضِيَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ ص أَنَّهُ قَالَ يَا عَلِيُّ لَا يُبْغِضُكَ
    مُؤْمِنٌ وَ لَا يُحِبُّكَ مُنَافِقٌ .*
    و درود خدا بر او ، فرمود : اگر با شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه دشمن
    من شود ، با من دشمنى نخواهد كرد ، و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم
    تا مرا دوست بدارد ، دوست من نخواهد شد و اين بدان جهت است كه قضاى
    الهى جارى شد ، و بر زبان پيامبر اُمى (ص) گذشت كه فرمود :
    " اى على ! مؤمن تو را دشمن نگيرد ، و منافق تو را دوست نخواهد داشت ."
نهج البلاغه ي امام علي عليه السلام